Σχολές Γονέων - Positive Parenting Classes
Μόλις διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο βρετανικό "The Telegraph" με τίτλο "Can Good Parenting Classes Ever Work?" και θέλω να μεταφέρω μεταφρασμένα κάποια κομμάτια του άρθρου, αλλά και να παραθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις σχετικά.
Καταρχήν, να αναφέρω ότι η βρετανική κυβέρνηση σκέφτεται να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα, το "Can Parent", σύμφωνα με το οποίο οι γονείς θα επιδοτούνται με κουπόνια των 100 λιρών για να παρακολουθήσουν μαθήματα σε Σχολές Γονέων για καλή και αποτελεσματική διαπαιδαγώγηση και ανατροφή, όπως φαίνεται και στην εικόνα παρακάτω:
Το να είσαι γονιός σήμερα έχει γίνει τόσο περίπλοκο, που μοιάζει να χρειαζόμαστε βοήθεια από ειδικούς για να τα καταφέρουμε. Δεν είναι δική μου άποψη αυτή, το αναφέρω όμως, διότι η βρετανική κυβέρνηση ήδη έχει ανακοινώσει ότι πρόκειται να διαθέσει πέντε εκατομμύρια λίρες για το πρόγραμμα "Can Parent". Τα κουπόνια των 100 λιρών θα μπορούν να εξαργυρώνονται από ανεξάρτητους οργανισμούς, όπως το National Childcare Trust για περίπου 10 δίωρα μαθήματα γονεϊκής συμβουλευτικής.
Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι το μοναδικό. Άλλο ένα πρόγραμμα αξίας ενός εκατομμυρίου λιρών έχει στόχο να διδάξει στους γονείς πώς να δεθούν με τα μωρά τους. Λέγεται "Parents Infants Partnerships" (Pip) και έχει ήδη ξεκινήσει πάλι στη Μεγάλη Βρετανία. Πρόκειται για το προϊόν μιας δωδεκάχρονης επιστημονικής έρευνας της Andrea Leadsom πάνω στην παιδική νοητική και ψυχική υγεία. Το πρόγραμμα αυτό υποστηρίζεται ένθερμα από τη βρετανική κυβέρνηση.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Γιατί έχει γίνει τόσο πολύπλοκο να είσαι γονιός; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να λειτουργήσεις σωστά και τόσο εύκολο να κάνεις λάθος και να κατηγορηθείς για τα πάντα, από το ότι το παιδί σου έχει παχύνει υπερβολικά μέχρι ότι χρειάστηκε να πάει στο αστυνομικό τμήμα για παραβατική συμπεριφορά; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να χρειάζεται να διδαχθούμε μέσα από λογικά και οργανωμένα μαθήματα πώς να είμαστε γονείς, αντί να μας το υπαγορεύει σωστά η φύση μας και η καρδιά μας;
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι αυτό που ονομάζουμε Positive Parenting, δηλαδή το να έχεις θετική συμπεριφορά σαν γονιός, ξεκινά από τρία σημαντικά πράγματα:
Το πρώτο είναι να έχεις συγχωρήσει τα λάθη των δικών σου γονιών.
Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Μάλιστα, πιστεύω ότι χρειάζεται να "φάμε" τα μούτρα μας, για να γίνουμε ανεξάρτητοι, να προσφέρουμε κάτι αυθεντικό, να δομήσουμε τη δική μας μοναδική προσωπικότητα. Το να "παίζουμε", όμως, την ίδια "κασέτα" στα δικά μας παιδιά, να τους προκαλούμε πόνο και, υποσυνείδητα, να τα εκδικούμαστε για το άδικο που εμείς οι ίδιοι αισθανθήκαμε και αισθανόμαστε σαν παιδιά, δεν έχει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να κατανοήσουμε τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας σε εμάς, να συγχωρήσουμε (ο καθένας με το δικό του τρόπο) και να προχωρήσουμε μπροστά. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους για λάθη που κάνουμε, έχουμε οι ίδιοι ευθύνη για τις πράξεις μας από ένα σημείο κι έπειτα.
Το δεύτερο είναι να έχουμε μια καλή σχέση με το/τη σύντροφό μας.
Το Positive Parenting πιστεύω ακράδαντα ότι πηγάζει από το Positive Coupling. Πριν κάνουμε παιδιά, χρειάζεται να έχουμε μείνει ένα διάστημα μόνοι με το/τη σύντροφό μας, να έχουμε βρει τις ρουτίνες μας, να έχουμε ζυμωθεί μαζί στα καλά και στα κακά και να έχουμε απολαύσει αρκετά ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά δε θα έρθουν για να καλύψουν κενά, αλλά όταν το ζευγάρι είναι έτοιμο να δώσει την αγάπη που τους περισσεύει και θα θελήσει να επεκτείνει την όμορφη ομάδα που έχει φτιάξει. Δύο σύντροφοι που δε λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο, ναι, είναι σε θέση να φτιάξουν μια οικογένεια με στέρεα θεμέλια και βαθιές συναισθηματικές ρίζες.
Τέλος, δεν πρέπει να θεωρούμε τα παιδιά μας δικά μας.
Τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας. Ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο, επειδή τα παιδιά μας είναι καλύτερα από εμάς, επειδή είναι ανεξάρτητα και δημιουργικά. Γι' αυτό χρειάζεται να ενθαρρύνουμε τη φαντασία τους, να μην έχουμε προσδοκίες για αυτά που εμείς θέλουμε να καταφέρουν και να τα υποστηρίζουμε με αγάπη, κατανόηση και φροντίδα. Κι όταν το παιδί κάνει λάθη, δεν το επικρίνουμε, αλλά το ακούμε και το στηρίζουμε, έτσι ώστε να θελήσει να τα διορθώσει με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Και πάλι, σκέφτομαι μήπως το να κατηγοριοποιούμε τα πράγματα σε 1, 2, 3... καταντά ενοχλητικό. Ποιος από εμάς δε χρειάζεται βοήθεια από ειδικό στην ψυχική υγεία; Καθένας θα μπορούσε να βελτιώσει πολλά πράγματα μέσα από μαθήματα ή συνεδρίες. Παρ' όλ' αυτά, νομίζω ότι το να είσαι γονιός θα έπρεπε να έρχεται φυσικά και αυθόρμητα και όχι μέσα από μαθήματα σε Σχολές Γονέων. Νομίζω ότι λιγότερη κριτική και περισσότερη ενθάρρυνση θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα.
Ας ξαναγυρίσουμε στα βασικά.
Ας επιστρέψουμε στην παραδοσιακή σχέση του ζευγαριού, όταν ο άντρας είναι το δέντρο που με τα φύλλα και τα κλαδιά προστατεύει την οικογένειά του και η γυναίκα είναι οι ρίζες του δέντρου, η καρδιά που τρέφει. Έτσι, τα παιδιά θα γίνουν καρποί της κοινωνίας, υγιείς και ζουμεροί, πολίτες χρήσιμοι που θα συνεισφέρουν σ' έναν καλύτερο κόσμο.
Καταρχήν, να αναφέρω ότι η βρετανική κυβέρνηση σκέφτεται να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα, το "Can Parent", σύμφωνα με το οποίο οι γονείς θα επιδοτούνται με κουπόνια των 100 λιρών για να παρακολουθήσουν μαθήματα σε Σχολές Γονέων για καλή και αποτελεσματική διαπαιδαγώγηση και ανατροφή, όπως φαίνεται και στην εικόνα παρακάτω:
 |
| Πηγή φωτογραφίας: telegraph.co.uk |
Το να είσαι γονιός σήμερα έχει γίνει τόσο περίπλοκο, που μοιάζει να χρειαζόμαστε βοήθεια από ειδικούς για να τα καταφέρουμε. Δεν είναι δική μου άποψη αυτή, το αναφέρω όμως, διότι η βρετανική κυβέρνηση ήδη έχει ανακοινώσει ότι πρόκειται να διαθέσει πέντε εκατομμύρια λίρες για το πρόγραμμα "Can Parent". Τα κουπόνια των 100 λιρών θα μπορούν να εξαργυρώνονται από ανεξάρτητους οργανισμούς, όπως το National Childcare Trust για περίπου 10 δίωρα μαθήματα γονεϊκής συμβουλευτικής.
Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι το μοναδικό. Άλλο ένα πρόγραμμα αξίας ενός εκατομμυρίου λιρών έχει στόχο να διδάξει στους γονείς πώς να δεθούν με τα μωρά τους. Λέγεται "Parents Infants Partnerships" (Pip) και έχει ήδη ξεκινήσει πάλι στη Μεγάλη Βρετανία. Πρόκειται για το προϊόν μιας δωδεκάχρονης επιστημονικής έρευνας της Andrea Leadsom πάνω στην παιδική νοητική και ψυχική υγεία. Το πρόγραμμα αυτό υποστηρίζεται ένθερμα από τη βρετανική κυβέρνηση.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Γιατί έχει γίνει τόσο πολύπλοκο να είσαι γονιός; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να λειτουργήσεις σωστά και τόσο εύκολο να κάνεις λάθος και να κατηγορηθείς για τα πάντα, από το ότι το παιδί σου έχει παχύνει υπερβολικά μέχρι ότι χρειάστηκε να πάει στο αστυνομικό τμήμα για παραβατική συμπεριφορά; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να χρειάζεται να διδαχθούμε μέσα από λογικά και οργανωμένα μαθήματα πώς να είμαστε γονείς, αντί να μας το υπαγορεύει σωστά η φύση μας και η καρδιά μας;
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι αυτό που ονομάζουμε Positive Parenting, δηλαδή το να έχεις θετική συμπεριφορά σαν γονιός, ξεκινά από τρία σημαντικά πράγματα:
Το πρώτο είναι να έχεις συγχωρήσει τα λάθη των δικών σου γονιών.
Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Μάλιστα, πιστεύω ότι χρειάζεται να "φάμε" τα μούτρα μας, για να γίνουμε ανεξάρτητοι, να προσφέρουμε κάτι αυθεντικό, να δομήσουμε τη δική μας μοναδική προσωπικότητα. Το να "παίζουμε", όμως, την ίδια "κασέτα" στα δικά μας παιδιά, να τους προκαλούμε πόνο και, υποσυνείδητα, να τα εκδικούμαστε για το άδικο που εμείς οι ίδιοι αισθανθήκαμε και αισθανόμαστε σαν παιδιά, δεν έχει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να κατανοήσουμε τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας σε εμάς, να συγχωρήσουμε (ο καθένας με το δικό του τρόπο) και να προχωρήσουμε μπροστά. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους για λάθη που κάνουμε, έχουμε οι ίδιοι ευθύνη για τις πράξεις μας από ένα σημείο κι έπειτα.
Το δεύτερο είναι να έχουμε μια καλή σχέση με το/τη σύντροφό μας.
Το Positive Parenting πιστεύω ακράδαντα ότι πηγάζει από το Positive Coupling. Πριν κάνουμε παιδιά, χρειάζεται να έχουμε μείνει ένα διάστημα μόνοι με το/τη σύντροφό μας, να έχουμε βρει τις ρουτίνες μας, να έχουμε ζυμωθεί μαζί στα καλά και στα κακά και να έχουμε απολαύσει αρκετά ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά δε θα έρθουν για να καλύψουν κενά, αλλά όταν το ζευγάρι είναι έτοιμο να δώσει την αγάπη που τους περισσεύει και θα θελήσει να επεκτείνει την όμορφη ομάδα που έχει φτιάξει. Δύο σύντροφοι που δε λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο, ναι, είναι σε θέση να φτιάξουν μια οικογένεια με στέρεα θεμέλια και βαθιές συναισθηματικές ρίζες.
Τέλος, δεν πρέπει να θεωρούμε τα παιδιά μας δικά μας.
Τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας. Ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο, επειδή τα παιδιά μας είναι καλύτερα από εμάς, επειδή είναι ανεξάρτητα και δημιουργικά. Γι' αυτό χρειάζεται να ενθαρρύνουμε τη φαντασία τους, να μην έχουμε προσδοκίες για αυτά που εμείς θέλουμε να καταφέρουν και να τα υποστηρίζουμε με αγάπη, κατανόηση και φροντίδα. Κι όταν το παιδί κάνει λάθη, δεν το επικρίνουμε, αλλά το ακούμε και το στηρίζουμε, έτσι ώστε να θελήσει να τα διορθώσει με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Και πάλι, σκέφτομαι μήπως το να κατηγοριοποιούμε τα πράγματα σε 1, 2, 3... καταντά ενοχλητικό. Ποιος από εμάς δε χρειάζεται βοήθεια από ειδικό στην ψυχική υγεία; Καθένας θα μπορούσε να βελτιώσει πολλά πράγματα μέσα από μαθήματα ή συνεδρίες. Παρ' όλ' αυτά, νομίζω ότι το να είσαι γονιός θα έπρεπε να έρχεται φυσικά και αυθόρμητα και όχι μέσα από μαθήματα σε Σχολές Γονέων. Νομίζω ότι λιγότερη κριτική και περισσότερη ενθάρρυνση θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα.
Ας ξαναγυρίσουμε στα βασικά.
Ας επιστρέψουμε στην παραδοσιακή σχέση του ζευγαριού, όταν ο άντρας είναι το δέντρο που με τα φύλλα και τα κλαδιά προστατεύει την οικογένειά του και η γυναίκα είναι οι ρίζες του δέντρου, η καρδιά που τρέφει. Έτσι, τα παιδιά θα γίνουν καρποί της κοινωνίας, υγιείς και ζουμεροί, πολίτες χρήσιμοι που θα συνεισφέρουν σ' έναν καλύτερο κόσμο.
Το έργο με τίτλο Σχολές Γονέων - Positive Parenting Classes από τη δημιουργό Ελένη Γαρυφαλάκη διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .
Βασισμένο σε έργο στο kalosagogos.blogspot.gr.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου